3d printen is een additief fabricageproces dat bijzonder geschikt is voor prototypes, afzonderlijke artikelen en onderdelen met complexe geometrieën. Hier wordt een computergegenereerd 3D-model onderverdeeld in afzonderlijke lagen en vervolgens per laag opgebouwd. Afhankelijk van het gebruikte drukproces kunnen kunststoffen, synthetische harsen of metalen 3D worden afgedrukt.

Het 3D-printen van kunststoffen is al goed onderzocht en er zijn talrijke leveranciers van 3D-printers in verschillende prijssegmenten. Naast de resulterende printkwaliteit is de prijs zo bepalend voor de betrouwbaarheid en gebruiksvriendelijkheid. De bijbehorende software is vaak gebruiksvriendelijk, aangezien fabrikanten zich niet alleen richten op industriële klanten, maar ook op hobby 3D-printers. Plastic 3D-printen is daarom geschikt voor kmo’s. Opmerking: De kans dat een van uw werknemers een 3D-printer bezit, is deze dagen relatief groot.

Hoewel 3D-printen van metaal (en andere speciale materialen) al in de industrie worden gebruikt, is het nog steeds een actief onderzoeksgebied en is het gebruik ervan niet onbeduidend. Een grondig inzicht in de materiaalwetenschap en het drukproces is vereist om een geschikt materiaal te selecteren en te printen of te verwerken. Vanwege de huidige relatief hoge complexiteit en aankoopkosten is het gebruik van metaal-3D-printen in kmo’s slechts in beperkte mate geschikt.

Ten eerste wordt een driedimensionaal model dat op de computer is aangemaakt, omgezet in een geschikt formaat, meestal het STL-formaat, of getrianguleerd. De transformatie benadert daarom het oppervlak van het model met behulp van driehoeken. Het model wordt vervolgens in afzonderlijke lagen verdeeld door de zogenaamde “Slicer” -software, die vervolgens wordt omgezet in een machineleesbare code. De aldus gegenereerde code stelt de 3D-printer in staat de afzonderlijke lagen achtereenvolgens te produceren.

De vorm waarin de respectieve lagen worden geproduceerd, hangt af van het gebruikte 3D-drukproces. Twee typische procédés zijn FDM (gesmolten depositiemodeling), waarbij de gloeidraad (het te bedrukken materiaal) wordt gesmolten en geëxtrudeerd, en stereolithografie (SLA), waarbij hars wordt gezouten door uv-stralen of poeder wordt gesmolten door Lasers of elektronenbundels. Afhankelijk van de eindtoepassing moeten 3D-gedrukte onderdelen achteraf worden behandeld (oppervlaktekwaliteit, dimensionale nauwkeurigheid, materiaaleigenschappen).

Houd met onze technologische radar de belangrijkste voor kmo’s relevante technologieën in de gaten!